ویولت گیبسون، زنی ایرلندی که به موسولینی شلیک کرد، دیوانه نبود! - سبزوار امروز

ویولت گیبسون از یک خانواده اشرافی بود.

روز هفتم آوریل سال 1926 زنی ایرلندی از میان جمعیتی که در رم جمع شده بودند بیرون آمد و به بدنام ترین دیکتاتور قرن بیستم شلیک کرد.

به گزارش خبرنگاران به نقل از بی بی سی ورلد، یک گلوله بینی بنیتو موسولینی را خط انداخت، اما رهبر ایتالیایی از این اقدام تروریستی جان سالم به در برد. در قرن بیستم اقدامات شجاعانه انفرادی علیه فاشیسم در اروپا به دفعات انجام شد، اما عمل ویولت گیبسون تقریباً در تاریخ گم شد.

اقدام تروریستی گیبسون علیه دوچه [لقب موسولینی]یکی از پیروز ترین ها در میان 4 اقدام تروریستی دیگری بود که علیه او رخ داد. حال با گذشت یک قرن از این حادثه صدا هایی که از اهدای پلاک افتخار به گیبسون حمایت می نمایند در گوشه و کنار دوبلین به گوش می رسد.

گلوله گیبسون بینی موسولینی را خراش داد.

اقدامِ گیبسون برای انتها بخشیدن به زندگی موسولینی در حالی رخ داد که 3 سال از حکومتش می گذشت و او مشغول ایراد سخنرانی در یک جمع عظیم بود. گیبسون قبل از آنکه گلوله تفنگش گیر کند توانست یک گلوله به موسولینی شلیک کند و بعد از آن حامیان موسولینی به او حمله ور شدند. فقط با مداخله پلیس و دستگیر شدنش بود که توانست از میان جمعیت جان سالم به در ببرد.

مدتی را در زندانی در ایتالیا گذراند و بعد به انگلستان بازگردانده شد. گفته می گردد بازگرداندن او به انگلستان برای کم کردن از شرم محاکمه در ملأعام بوده است. او سپس به بیمارستان روانیِ سنت اندرو در نورثهپتون فرستاده شد و تا انتها عمر در سال 1956 در آن جا زندگی کرد.

چند روز بعد از این ترور ناپیروز، دبیلو تی. کازگریو، رئیس شورای اجرایی دولت آزاد ایرلند، به موسولینی نامه ای نوشت و زنده ماندنش از این اقدام تروریستی را به او تبریک گفت.

موسولینی از سال 1922 تا 1943 در ایتالیا حکومت کرد.

اما اگر داستان تولد گیبسون را بدانیم شاید انجام این اقدام تروریستی از او بسیار نامحتمل جلوه کند. گیبسون دختر یک اشراف زاده انگلیسی-ایرلندی به نام بارون آشبورن - لردِ صدراعظم ایرلند (رفیع ترین مقام حقوقی آن موقع در ایرلند) - بود که در جوانی در دربار ملکه ویکتوریا رفت و آمد می کرد.

شورای شهر دوبلین هم اکنون طرحی را تصویب نموده که به شهر دوبلین اجازه می دهد لوح تقدیری را برای اهدا به گیبسون در این شهر نصب کند. در این طرح آمده که اقدام ضدفاشیستی باید در معرض دید عموم قرار بگیرد و جایگاهی شایسته در تاریخ زنان ایرلند و تاریخ غنیِ کشور ایرلند و مردمانش به آن داده گردد. در این طرح آمده است که هم به نفع مقامات انگلیسی و هم به نفع خانواده گیبسون بود که به جای یک شخصیت سیاسی او را یک دیوانه بشناسند.

او به واسطه شجاعتش از دشمنی ها رنج برد

یکی از اعضای شورای شهر مستقل دوبلین، مانیکس فلین، که یکی از پیش برندگان این تصمیم بوده است، می گوید: ویولت گیبسون فردی بود که بنا به دلایل عجیب، دولت ایرلند و درحقیقت دولت بریتانیا، او را به طور کامل نادیده گرفتند.

او می گوید: درست مانند اغلب مردمان، و به ویژه اغلب زنان، کسانی که کار های خارق العاده انجام می دهند همواره به حاشیه رانده می شوند. اگر به جنگ جهانی اول یا دوم نگاه کنید، زنان هم مانند مردان در صحنه حضور داشتند. ما کوشش می کنیم که اینجا و آنجا را بگردیم و چیز های عجیب را رونمایی کنیم و درواقع دینِ خود را به آن ها ادا کنیم، اما این کار به ندرت انجام می گردد.

نمایی از یکی از فیلم هایی که درباره ویولت گیبسون برای پخش از تلویزیون ایرلند ساخته شده است.

بنا به دلایل واهی و عجیب، عمل ویولت گیبسون مایه خجالت و شرمساری شد، او را خاموش کردند و کوشش کردند بگویند که او دیوانه است تا از شدت شرم خویش کم نمایند.

فلین می گوید که خانواده گیبسون نیز از طرح نصب این پلاک افتخار حمایت نموده و او پیش بینی می نماید که فرایند کار ها تا چند هفته آینده به سرعت به مراحل بعدی پیش برود. او گفت که یکی از مکان های احتمالی برای نصب این پلاک افتخار منزل پدری گیبسون در میدان مریون در دوبلین است.

نامه هایی به چرچیل

در سال 2014 بود که داستان گیبسون به واسطه پخش یک مستند رادیویی توسط شبکه آر تی ای، به گوش مخاطبان بیشتری رسید. در این مستند کتابی با عنوان زنی که به موسولینی شلیک کرد، نوشته فرانسیس استونر-ساندرس، معرفی گردید.

این مستند که تهیه نمایندگیِ آن را سیوبهان لینام، برعهده داشت، در ادامه مبنای ساخت فیلمی با عنوان ویولت گیبسون، زنی ایرلندی که به موسولینی شلیک کرد، نهاده شد. این فیلم را شوهر لینام، بری داوندال، کارگردانی کرد و هم اکنون در چند جشنواره بین المللی فیلم در حال نمایش است.

لینام می گوید: در این فیلم می بینیم که مردم در حال نزدیک شدن به موسولینی برای زیارت او هستند که ناگهان زنی 50 ساله در فاصله ای نزدیک به او شلیک می نماید.

داوندال می گوید یکی از مهمترین چیز ها در داستان گیبسون، نامه هایی است که او از بیمارستان سنت اندرو به سران قدرتمند در کشور شامل شاهزاده الیزابت - ملکه فعلی- و وینستون چرچیل، که گمان می رود او دوران کودکی اش در دوبلین را با آن ها گذرانده بوده، می فرستاده است.

لینام و داوندال این نامه ها را دیده اند و می گویند این نامه ها هرگز به دست گیرندگان خود نرسیده اند. لینام می گوید: او با این تعهد از ایتالیا آزاد شد که باقی عمرش را در حبس بماند.

تیم لینام و داوندال به عنوان بخشی از تحقیقات خود نگاهی به آرشیو های ایتالیایی انداخته اند. آن ها می گویند در بایگانی های ایتالیایی بیشترین اطلاعات درباره افرادی که کوشش کردند موسولینی را به قتل برسانند درباه خانم گیبسون است.

داوندال می گوید: اگر این کار را یک مرد انجام داده بود، احتمالاً برایش مجسمه ای برپا می کردند. اما چون او یک زن بود او را زندانی کردند. ما خیلی خوشحالیم که می توانیم این داستان را بگوییم و آن را از خفا خارج کنیم.

او می گوید اهدای پلاک افتخار ایده بسیار خوبی است، زیرا خانم گیبسون به واسطه این پلاک به رسمیت شناخته می گردد و این کار باعث می گردد که داستان او به مخاطبان گسترده تری برسد. او می گوید: ویولت گیبسون فردی بسیار شجاع بود و شما بگویید بین او و بینتو موسولینی با همه کار هایی که در طول حکومتش انجام داد، کدامشان واقعا دیوانه بودند؟

بنیتو موسولینی که بود؟

حزب ملی فاشیست موسولینی بعد از جنگ جهانی اول و با حمایت گروه های مسلحی که به عنوان پیراهن سیاه ها شناخته می شدند به قدرت رسید. آن ها مخالفان خود را سرکوب کردند. فاشیست ها در اوایل دهه 1920 در ایتالیا قدرت را در دست گرفتند و تمام نهاد های دموکراتیک را منحل کردند. در سال 1925 موسولینی دیکتاتورِ ایتالیا شد.

او از جنگ داخلی ژنرال فرانچسکو فرانکو در اسپانیا و حکومت آدولف هیتلر در جنگ جهانی دوم حمایت کرد. موسولینی بعضی از سیاست های هیتلر را اتخاذ کرد. او در سال 1945 درحالیکه کوشش می کرد از پیشرویِ نیرو های متفقین فرار کند، توسط پارتیزان های ایتالیایی دستگیر و اعدام شد.

منبع: BBC World

ترجمه: سایت خبرنگاران