اختلال پدوفیلیا یا بچه بازی (میل جنسی به بچه ها) چیست؟ - سبزوار امروز

یکی از ناراحت کننده ترین اختلالات و نابهنجاری های جنسی اختلال پدوفیلیا یا بچه بازی است که به موجب آن یک فرد بزرگسال به بچه های که از لحاظ جنسی نابالغند، تمایلات جنسی غیر قابل کنترل دارد. این موضوع ممکن است گاهی به شکل وحشتناکی درآید مثل زمانی که بچه ها انواع شکنجه های هولناک مانند ربوده شدن و سوء استفاده جنسی را برای مدت چند ماه یا حتی چندسال متحمل می شوند یا اینکه ممکن است پس از سوء استفاده به قتل برسند. گرچه این موارد افراطی نادر هستند ولی متاسفانه میزان شیوع آزار جنسی بچه ها بالاست. در این مقاله با این اختلال و نکاتی که به والدین یاری می نماید از آزار جنسی کودکشان پیشگیری کنند آشنا می شویم.

پدوفیلیا چیست؟

میل جنسی به بچه ها یا بچه بازی Pedophilia)) یک اختلال روانی است که معینه آن تخیل یا عمل واقعی درگیر شدن در فعالیت جنسی با بچه ها است. افراد پدوفیل فعالیت جنسی با بچه ها را یا ترجیح می دهند و یا منحصرا از فعالیت جنسی با بچه ها از همان جنس یا بچه ها از جنس دیگر به لذت و هیجان جنسی دست پیدا می کنند. به عبارت دیگر افراد مبتلا به پدوفیلیا به مدت حداقل 6 ماه، خیال پردازی های برانگیزنده جنسی، یا رفتارهای مکرر و شدیدی دارند که فعالیت جنسی با کودک یا بچه ها زیر سن بلوغ (عموما 13 ساله یا کوچکتر) را شامل می گردد. عمل کردن فرد مطابق این امیال موجب ناراحتی یا اختلال شدید می گردد. فرد مبتلا حداقل 16 ساله است و دست کم 5 سال بزرگتر از کودک قربانی می باشد. پدوفیل می تواند پیر یا جوان، مرد یا زن باشد اگر چه اکثریت بزرگی از آن ها مرد هستند و تقریبا 75% آنها دخترها را به عنوان قربانی خود انتخاب می کنند.

انواع پدوفیلیا

گرچه طبق تعریف بچه بازها جذب بچه ها می شوند اما ترجیحات جنسی و رفتار آنها خیلی متفاوت است. برخی تکانه های خود را بروز نمی دهند بلکه خیال پردازی ها و تمایلات ناراحت کننده آزار رساندن به بچه ها دارند. برخی دیگر تمایلات خود را بروز داده و طبق تکانه های بچه بازی خود عمل می کنند. برخی از آنان اعمال خود را به افشای خود یا استمنا در مقابل کودک، لخت کردن کودک، نوازش کردن اندام های تناسلی کودک، بدون تماس جنسی محدود نموده و برخی دیگر کودک را به مشارکت در فعالیت جنسی از قبیل فعالیت دهانی- تناسلی و آمیزش مهبلی یا مقعدی وامی دارند. طبق یک طبقه بندی افراد پدوفیل به سه گروه زیر تقسیم می شوند:

مزاحمان موقعیتی: مزاحمان موقعیتی رشد جنسی بهنجار دارند. آنها در بزرگسالی عمدتا رابطه با سایر بزرگسالان را دوست دارند. با این حال، در برخی موقعیت ها، مثلا در زمانی استرس زا، تکانه نیرومند رابطه جنسی با کودک بر آنها چیره می گردد. مزاحمان موقعیتی به جای اینکه بعد از این اتفاق احساس آرامش کنند ناراحت می شوند.

مزاحمان ترجیحی: در خصوص مزاحم ترجیحی، رفتار بچه بازی در شخصیت و سبک زندگی او تثبیت شده است و او بچه ها، مخصوصا پسرها را ترجیح می دهد. او مصلحتی ازدواج می نماید، برای اینکه نزدیک بچه ها یا پوششی برای اختلالش باشد. مزاحم ترجیحی هیچ اشکالی در رفتارش نمی بیند. اگر اشکالی هم وجود داشته باشد از نظر او به خاطر آن است که جامعه صرفاً نوع ابراز تمایل جنسی او را نمی پسندد.

متجاوز جنسی به کودک: متجاوز جنسی به کودک، سوءاستفاده کننده خشن از کودک است که رفتارش جلوه ای از کشش های جنسی خصمانه است.

علت پدوفیلیا

بسیاری از کارشناسان پدوفیلی را ناشی از عوامل روانی و نه از ویژگی های بیولوژیک می دانند. برخی از آن ها فکر می کنند که این اختلال نتیجه مورد آزار جنسی قرار گرفته شدن، خود فرد در کودکی است. اگر چه همه پدوفیل ها خود در کودکی مورد آزار جنسی قرار نداشته اند. برخی دیگر از کارشناسان فکر می کنند که پدوفیلی از تعامل نامناسب و پاتولوژیک فرد با پدر و مادر خود در طول سال های اولیه زندگی ناشی می گردد. همچنین اغلب سوء استفاده جنسی از بچه ها در موقعیت خانواده هایی روی می دهد که با تعارض هیجانی و جسمانی قابل ملاحظه ای دست و پنجه نرم می کنند. در برخی مواقع نیز این اختلال را با اختلالات شخصیتی مانند شخصیت ضداجتماعی مرتبط می دانند.

درمان پدوفیلیا

افراد مبتلا به این اختلال خیلی سخت درمان می شوند. کاملا معین شده که پدوفیلی به قدری در منش بچه بازها تثبیت شده است که بعد از چند دوره حبس یا درمان، به رفتار آزارنده خود برگشت می کنند.

درمان گرانی که در محدوده دیدگاه زیستی فعالیت می کنند، برای درمان پدوفیلیا سیستم درون ریز و کاهش سطح هورمون تستوسترون را هدف قرار داده اند. برای این منظور از روش های زیر استفاده می کنند:

• تجویز هورمون زنانه پروژسترون
• تجویز داروهای ضد آندروژن
• تجویز ماده ای که با جلوگیری از فعالیت غده هیپوفیز ترشح تستوسترون را کاهش می دهد
• اختگی یا برداشتن بیضه ها یا جراحی هیپوتالاموس به قصد از بین بردن فراوری تستوسترون

گرچه این مداخلات تأثیر مثبتی دارد با این حال ترکیب کردن درمان های پزشکی با روان درمانی ضروری به نظر می رسد. درمان های روانشناختی بچه بازی، روش های رفتاری، فنون شناختی-رفتاری را شامل می شوند:

• علوم رفتاری علاوه بر اینکه میخواهد رفتار نامناسب را خاموش و رفتار مناسبی را جایگزین آن کند می خواهد روش های جامعه پسند برقرار کردن رابطه با سایر بزرگسالان را تقویت کند. این درمانگران سعی می کنند جذب شدن بچه باز به کودک به عنوان هدف جنسی را با موضوع بزرگسال مناسبی عوض کنند. به طور مثال به او آموزش می دهند هنگام خودارضایی تصویر ذهنی کودک را با تصویر ذهنی فرد بزرگسال هنگام رسیدن به ارگاسم عوض کنند.
• مداخله های شناختی درمان روانشناختی به درمانجو یاری می نماید با استفاده از روش هایی موقعیت های مشکل آفرین را شناسایی و از آنها اجتناب نموده و خویشتن داری را در خود تقویت کنند.

از آنجا که افراد مبتلا به این اختلال حتی با وجود درمان فشرده بلندمدت باز هم ممکن است رفتارشان را تکرار کنند، به همین جهت متخصصان و پژوهشگران نتیجه گرفتند که برای درمان این اختلال، به یک درمان چند جنبه ای احتیاج است. روینمودهای درمانی که آمیزه ای از فنون مختلف درمان و مخصوصا گروه درمانی را در بر داشته باشد.

نکات مهم در خصوص پدوفیلیا و مراقبت از فرزندان

• چون قربانیان پدوفیل ها بچه ها هستند، پدوفیل ها اغلب خدمات خود را به تیم های ورزشی، مدارس و یا سازمان های مذهبی یا مدنی که در ارتباط با بچه ها هستند ارایه می کنند. آن ها متاسفانه اغلب مهارت های بین فردی خوبی با بچه ها دارند و به راحتی می توانند اعتماد بچه ها را به دست آورند.
• اغلب پدوفیل ها بهره هوشی پایینی دارند.
• در برخی موارد، پدوفیل هایی که بچه ها خانواده خود برای آن ها جذاب هستند ممکن است یاری خود را به بستگان به عنوان پرستار کودک ارایه دهند.
• افراد پدوفیل معمولا در دوران بلوغ به مشکل خود پی می برند و فعالیت خود را در سنین میان سالی آغاز می کنند. 30 درصد مردان آن را در دوران بلوغ تجربه می کنند.
• پدوفیل ها آشنا هستند. هیچ گاه کودکتان را تنها با بزرگتر از خودش (حتی اقوام نزدیک) رها نکنید.
• پدوفیل ها اغلب متاهل هستند و بچه هم دارند. پس به هیچ عنوان به کسی که خود پدر یا مادر است به عنوان شخص قابل اعتماد نگاه نکنید.
• بچه ها هیچ گاه تجاوزگر را رسوا نمی کنند. از هر هشت کودک مورد تجاوز تنها یک کودک آزار جنسی را گزارش نموده است.
• مشاوره در دوران دبیرستان در شناسایی پدوفیل ها کاملا موثر است و همچنین دولت باید امکاناتی را فراهم کند تا از تمام بزرگسالانی که با بچه ها سروکار دارند تست تمایلات جنسی بگیرد.
• والدین باید مراقب بزرگسالانی باشند که:

1. حریم خصوصی بچه ها را نادیده می گیرند و یا به آن تجاوز می کنند.
2. زمان زیادی را به جای گذراندن با بزرگسالان با بچه ها می گذرانند.
3. بدون هیچ دلیلی برای بچه ها هدایای گران قیمت می خرند.
4. در شما احساس ناخوشایندی به وجود می آورند بدون آن که دلیل این احساس را بیابید.
5. به نظر می رسد که کودک شما یا دیگر بچه ها از او می ترسند و تمایل ندارند با آن ها تنها بمانند.

• در نهایت وظیفه حفظ کودک در برابر مبتلایان به اختلال پدوفیلیا برعهده والدین است بنابراین سهل انگاری نکنید و به امید این که کودکتان آزار جنسی را گزارش می دهد او را با آشنایان نامطمئن تنها نگذارید.

گروه روانشناسی خبرنگاران