جشنواره ونیز 2019؛ خیز برد پیت برای اسکار با به سوی ستارگان - سبزوار امروز

برای دیدن شاهکارهای تاریخ اروپا با تور ایتالیا همراه شوید.

به سوی ستارگان یک فیلم علمی- تخیلی است که توسط جیمز گری آمریکایی کارگردانی شده است. گری در میان فیلم سازانی واقع شده است که آثارش در مجموع منتقدپسند بوده و فیلم سینمایی شهر گمشده زی (The Lost City of Z) آخرین اثری است که تا امروز از او به شکل عمومی اکران شده است.

تا این لحظه 16 نقد درباره به سوی ستارگان در وبسایت متاکریتیک به ثبت رسیده است؛ مجموعه ای که از 15 نقد مثبت و یک نقد میانه تشکیل شده. 15 نقد مثبت فیلم طیف نمراتی از 100 تا 67 را تشکیل می دهند اما نمره منتقد وبسایت سینویو به این اثر 40 بوده که تنها نقد غیرمثبت فیلم به حساب می آید و نسب به سایر نمرات فاصله قابل توجهی دارد.

برد پیت، تامی لی جونز، روث نگا و دونالد ساترلند از جمله بازیگران اصلی به سوی ستارگان هستند و فیلم داستان یک سفر فضایی دور و دراز به آنسوی منظومه شمسی را روایت می نماید؛ سفری که از یک سو جنبه ای عمومی دارد و برای پی بردن به رازی که زندگی بشر در کره زمین را تهدید می نماید انجام می شود و از سوی دیگر جست وجویی است که قهرمان برای یافتن پدرش آغاز نموده است.

برد پیت ستاره اصلی فیلم جیمز گری در مصاحبه هایی که تا کنون درباره این اثر علمی - تخیلی داشته به سوی ستارگان را اثری شخصی عنوان نموده که تا حدودی درباره مفهوم مدرن مردانگی است.

پیت در یک مصاحبه مطبوعاتی با اشاره به موضوع مردانگی می گوید آنچه او و کارگردان اثر را به تعمق واداشته تعریف مردانگی است: ما هر دو در دوره ای بزرگ شدیم که ازمان خواسته می شد قوی باشیم…این قوی بودن ارزش به حساب می آمد اما همچنین یک مانع بود چرا که باعث می شد بعضی چیزها را که از آن ها احساس شرمندگی می کردیم پنهان کنیم. همه ما دردهای شخصی و زخم های مان را پنهان و با خود حمل نموده ایم.

احتمالا اشاره برد پیت به موضوع مردانگی بر یکی از مفاهیم مرکزی فیلم یعنی رابطه پدر و پسر راسخ است؛ چنانکه گفته شد در به سوی ستارگان فضانورد و قهرمان اصلی داستان برای سفر فضایی خود یک انگیزه شخصی دارد؛ یافتن ردپای پدرش و احتمالا همین رابطه میان دو مرد از مفاهیم کلیدی فیلم است.

برد پیت به این نکته نیز اشاره نموده که به سوی ستارگان یکی از چالش برانگیزترین پروژه هایی بوده که او تا به حال در آن به ایفای نقش پرداخته است. او اشاره می نماید که این موضوع به فضایی یا علمی - تخیلی بودن فیلم بازنمی شود بلکه مساله حساسیت هایی بوده که داستان فیلم ایجاد می نموده و کار را برای او به عنوان بازیگر سخت نموده است.

از نظر بعضی از کارشناسان برد پیت بازیگر اصلی به سوی ستارگان این بار از خود اثری ارایه داده که می تواند برای او یک جایزه اسکار به ارمغان بیاورد. استفانی زاخارک منتقد مجله تایم با اشاره ویژه ای به برد پیت گفته او نقش به نقش پخته تر و جذاب تر می شود.

نهایتا نگاهی بیاندازیم به بخش هایی از چند نقد درباره فیلم جدید جیمز گری:

رابین کالین منتقد تلگراف که به فیلم نمره 100 داده و در میان تحسین کنندگان آن واقع شده است فیلم را اثری می داند که از نظر عاطفی در میان فیلم های کلاسیکِ جیمز گری قرار می گیرند؛ مثل جریانی که از گردابه هایی کوچک آغاز شده و به پیچ و تاب های قدرتمند وجودی (اگزیستانسیال) می رسد. کالین معتقد است کل این جریان بر شانه های یک نفر راسخ شده و آن هم برد پیت است. او با اشاره به نقش آفرینی خاص او در این فیلم و مقایسه اش با فیلمی چون روزی روزگاری در هالیوود که سال جاری از پیت روی پرده رفته است می نویسد نقش آفرینی این بازیگر در فیلم جیمز گری بسیار درونی تر و به نوعی زیرپوستی است. رابین کالین می گوید برد پیت یک ستاره واقعی سینما است.

ردریگو پرز منتقدی که به فیلم نمره 83 داده معتقد است این اثر اضطراب ِ ناشناخته ها را با ترس آنچه ما حقیقتا در درونمان هستیم در هم آمیخته. پرز می گوید کارگردان توانسته فیلمی بسازد که عمیقا شخصی است، شما را به فکر فرو می برد و هیجان انگیز است.

استفانی زاخارک منتقد مجله تایم که نمره 80 را برای این اثر سینمایی مناسب دیده با مقایسه فیلم جدید جیمز گری با اثر قبلی این کارگردان یعنی شهر گمشده زی باور دارد که به سوی ستارگان آن قدرت رمزآلود فیلم قبلی گری را ندارد با این وجود تاکید می نماید که فیلم آنقدر جاذبه دارد که ما را جایی نزدیک به خود نگه دارد. زاخارک اشاره ای کلی به تیم بازیگری دارد و معتقد است حتی کسانی که نقش هایی کوچک را ایفا نموده اند هم به خوبی از پس کار برآمده اند اما اصل ماجرا بر عهده برد پیت بوده است. بازیگری که دارد روز به روز پخته تر می شود.

اما منفی ترین نقدی که تا این لحظه درباره به سوی ستارگان نوشته شده تعلق دارد به جان بلیزدیل از وبسایت سینویو که به فیلم نمره 40 داده است. این منتقد با اشاره به بخش های متفاوت فیلم ادعا می نماید با اثری غیرمنسجم طرفیم که ساختار اپیزودیک منفصل دارد. بلیزدیل نقدها زیادی را هم متوجه صدای راوی می نماید و معتقد است در این بخش صرفا با نوعی ادای احترامِ بسیار بد به ترنس مالیک طرفیم. منتقد سینویو البته به این هم اشاره می نماید که فیلم نکات مثبتی دارد و بسیاری از عوامل آن در بخش هایی استعداد زیادی نشان داده اند؛ از سازنده موسیقی تا فیلم بردار و حتی خود کارگردان.