میراث فردوسی، نجات بخش هویت ملی است - سبزوار امروز

به گزارش خبرنگاران به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی، دکتر محمدجعفر یاحقی، استاد زبان و ادبیات و رئیس قطب فردوسی پژوهی دانشگاه فردوسی مشهد، با بیان این مطلب افزود: اینکه هزار سال پیش کتابی مانند شاهنامه پدید آید، 800 سال پیش اثری مانندگلستان، یا دیوانی چون دیوان حافظ نوشته شده باشد، خیلی مهم است زیرا عمر ادبیات هیچ کدام از کشورها غیر از یونان از 400 سال تجاوز نمی کند.

این فردوسی شناس برجسته گفت: البته مشخص و اعلام تاریخ مشخص برای روز دقیق تولد حکیم ابوالقاسم فردوسی به هیچ وجه امکان پذیر و دارای سندیت متقن تاریخی نیست.

یاحقی افزود: در چارچوب زندگی اجتماعی و فرهنگ صده های گذشته قید کردن روز دقیق تولد افراد دارای اهمیت نبوده لذا در مورد فردوسی نیز اینچنین بوده است. حتی سال تولد این بزرگمرد تاریخ ادبیات ایران پس از بررسیهای متعدد با زحمت در سال 1329 هجری شمسی مشخص شده است بنابراین مشخص روز دقیق تولد فردی در هزار سال پیش هرچند هم این فرد شاخص باشد به هیچوجه امکان پذیر و شدنی نیست.

این استاد ادبیات حماسی در مورد انتخاب و اعلام نخستین روز بهمن ماه به عنوان زادروز فردوسی گفت: هیچ سند تاریخی در این زمینه وجود ندارد و نام بردن از این روز به عنوان زادروز فردوسی صرفا بر اساس محاسبات سرانگشتی، غیرعلمی و غیر رسمی اجرا شده است و بر اساس چنین محاسباتی سومین روز دی ماه نیز به عنوان روز تولد فردوسی مورد اشاره قرار گرفته در حالی که این تاریخ نیز هیچ سندیتی ندارد.

وی گفت: بزرگداشت این شاعر شهیر و ارزشمند در روز 25 اردیبهشت ماه هر سال برگزار می شود و امید است بزرگداشت این مرد بلند آوازه ادبیات ایران به همین یک روز محدود نشود.

شاهنامه میراث جاودانه ایرانیان

وی گفت: کشورهایی که امروز زمامدار ادبیات معاصرند، سابقه طولانی از نظر قدمت تاریخی ندارند و سابقه تاریخی آثار برای آنها جالب و مورد توجه است.

یاحقی در باره دیگر وجوه اهمیت ادبیات فارسی گفت: مسائل اساسی و انسانی که در ادبیات فارسی مطرح است، یک امر ملی نیست بلکه فراملی و بشری است.

وی ادامه داد: پیام ها و اندیشه هایی که در ادبیات فارسی وجود دارد می تواند به عنوان یک سرمایه بشری مطرح باشد و برای همین زمانی که جهانیان به ویژه در گذشته این غنا و اصالت را می دیدند، دل باخته آن می شدند.

این استاد دانشگاه گفت: بسیاری از نویسندگان فرانسوی وقتی با سعدی آشنا شدند، با شادمانی از او و آثارش استقبال کردند و امروز که بیش از پیش با مولوی آشنا هستند می دانند که با چه چشمه فیاضی از معانی و اندیشه های ناب روبرو می باشند ، با این تفاوت که تلقی و آشنایی های جدید با مولوی با برداشت های دو سه سده پیش متفاوت است.

وی افزود: اهمیت ادبیات فارسی در این است که توانسته یک پیام انسانی و روحانی را در دوره هایی به جهانیان عرضه کند که به آن نیاز داشته اند.

به گفته وی سرودن شاهنامه در شرایطی که زبان فارسی رو به نابودی و فراموشی می رفت شاهکاری بود که توانست روح تازه ای در کالبد زبان فارسی بدمد و کلمات و واژگان پارسی را تا امروز زنده نگه دارد.

یاحقی افزود: اگر همت و تلاش فردوسی و دیگر افراد دوستدار زبان پارسی نبود شاید امروز اثری از این زبان باقی نمی ماند.

وی اظهار کرد: اهمیت فردوسی در آن است که با آفرینش اثر حماسی خود نه تنها زبان فارسی بلکه همه فرهنگ، آداب، سنن و اصالت ایرانی را جاودانه نمود.