ترویج کشت گونه های گیاهی بومی؛ راهکاری برای تقویت اقتصاد زاگرس نشینان - سبزوار امروز

محمدجواد ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار خبرنگاران، با بیان اینکه اغلب گیاهان خودروی بومی منطقه زگرس در معرض خطر نابودی قرار گرفته و برخی از آنها جزو گونه های درمعرض انقراض هستند، اظهار کرد: با توسعه کشت این گونه های گیاهی علاوه بر اینکه می توان از نابودی و انقراض آنها جلوگیری کرد، می توان در جهت توانمندسازی جوامع محلی هم اقدام کرد و میزان درآمد آنها را بالا برد.

ابراهیمی اضافه کرد: برای توانمندسازی جوامع محلی باید ضمن معرفی ارقام اصلاح شده، نحوه کاشت، داشت و برداشت نیز به آنها آموزش داده شود و سپس بازارهای فروش این محصولات نیز به آنها معرفی شود.

رئیس اداره بهره برداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان کرمانشاه اضافه کرد: زاگرس بالغ بر دو هزار گونه گیاهی دارد که منبع بسیار غنی از تنوع ژنی می باشد و آشنایی جوامح محلی با شیوه های کاشت، داشت و برداشت این محصولات برای توانمند کردن آنها از نظر اقتصادی اهمیت دارد.

ابراهیمی اضافه کرد: از مجموع دو هزار گونه گیاهی بومی که در رویشگاه های استان کرمانشاه دیده می شود، بیش از 280 گونه آنها دارای ارزش بالای اقتصادی است که هر ساله توسط جوامع محلی برای کسب درآمد و یا خود مصرفی به فروش می رسد، این در حالیست که با توسعه کشت این محصولات می توان درآمدهای این جوامع را به میزان چشمگیری بالا برد.

ابراهیمی اضافه کرد: کشت و پرورش گیاهان بومی و زراعی کردن آنها علاوه بر اینکه نیازهای مردم را تأمین خواهد کرد، تولید ثروت بیشتر برای تولیدکنندگان را به همراه داشته و باعث خواهد شد گونه های بومی که از طبیعت جمع آوری می شوند حفاظت شده و کمتر در معرض خطر نابودی باشند.

وی ادامه داد: کشت گونه های گیاهی خودرو از دیگر سو باعث تنوع بخشی الگوی کشت در دیم زارها شده که در نهایت باعث حفظ انسجام اکولوژیک منطقه می شود

ابراهیمی ادامه داد: برنامه ریزی برای توسعه کشت گیاهان بومی از سال 90 و با بهره گیری از پتانسیل های جوامع محلی در برنامه قرار گرفته و تاکنون نیز میزان اراضی اختصاص داده شده به کشت این گونه های گیاهی در استان کرمانشاه به 3350 هکتار رسیده است.

ابراهیمی اضافه کرد: برنامه کشت و توسعه برخی از این گونه ها مثل موسیر، کنگر، زو، گل گاوزبان، زعفران، بنه، سماق قرمز و… در دستور کار قرار گرفته و در این زمینه اقدام به ایجاد مزارع نمونه یا کشت توسط جوامع محلی در اراضی واگذار شده منابع طبیعی شده است.