آیا حرف زدن با خود طبیعی است؟ - سبزوار امروز

بنابراین باید بدانید که بیشتر مردم تا حدی با خودشان صحبت می نمایند، هرچند ممکن است همواره متوجه این کار نباشند. گفتگوی درونی شما می تواند شامل یک خودگویی مثبت یا منفی باشد. بعضی تحقیقات نشان می دهند که صحبت کردن با خود می تواند مهارت های استدلال و حل مسئله را بهبود ببخشد.

اما در عین حال که صحبت با خود در اغلب موارد طبیعی است، اگر به شکلی افراطی انجام گردد، می تواند نشانه ای از یک مشکل روانی باشد. این موضوع به این دلیل است که گاهی خودگویی با احساس تنهایی و انزوای اجتماعی افزایش پیدا می نماید.

چرا مردم با خود صحبت می نمایند؟

اگرچه بیشتر افراد با خودشان صحبت می نمایند، اما تحقیقات اندکی درباره دلیل این رفتار وجود دارد. بعضی کارشناسان متوجه شده اند که گفتگوی درونی در افرادی که در کودکی تک فرزند بوده اند، بیشتر رایج است. بعلاوه افرادی که در کودکی دوستان خیالی داشته اند، به احتمال بیشتری در بزرگسالی با خودشان حرف می زنند. محققان فرض می نمایند افرادی که دارای تخیل فعال تر هستند یا نسبت به احساسات خود آگاهی بیشتری دارند، ممکن است بیشتر با خودشان صحبت نمایند.

علاوه بر این، افراد ممکن است برای حل مسائل، کاهش اضطراب یا بهبود عملکرد در کار و مدرسه با خود صحبت نمایند. این نوع از گفت وگو به خودگویی مثبت اشاره دارد. به این معنا که افرادی که با خودشان به شکل مثبتی صحبت می نمایند، ممکن است بتوانند بهتر با چالش های زندگی شان روبه رو شوند و نتایج بهتر و موثرتری کسب نمایند. برای مثال، یک مطالعه نشان داده که بازیکنان بسکتبال وقتی با خودشان به شکل انگیزشی و آموزشی صحبت می کردند، سریع تر می توانستند توپ را در بازی پاس دهند و عملکرد بهتری داشتند.

ارتباط حرف زدن با خود با تنهایی

حرف زدن با خود بعلاوه ممکن است در افرادی که احساس انزوا یا تنهایی می نمایند، بیشتر باشد. یک مطالعه نشان داده که افراد تنها اغلب احتیاج شدیدی به تعلق خاطربه یک جمع دارند، بنابراین بیشتر با خود صحبت می نمایند. این کار برای پر کردن احتیاجهایی است که به وسیله تعاملات اجتماعی یا دوستی ها برآورده نشده است.

با این حال، افراد تنها ممکن است بیشتر به خودگویی منفی بپردازند و مثلاً خود را سرزنش نمایند. خودگویی منفی بیش از حد می تواند مضر باشد و خطر ابتلا به اختلالاتی مانند وسواس فکری-عملی (OCD)، اضطراب یا اسکیزوفرنی را افزایش دهد.

گفت وگوی درونی مثبت و منفی

گفت وگوی درونی می تواند منفی یا مثبت باشد. در گفت وگوی درونی منفی، شما افکار یا باورهای منفی درباره خودتان یا شرایطتان را تأیید و تقویت می کنید. به عنوان مثال، ممکن است بر ترس ها، نگرانی ها، مسائل یا حتی مواردی که در آن ها شکست خورده یا اشتباه نموده اید تمرکز کنید.

این نوع گفت وگوی منفی می تواند با خود تأثیرات مضری بر سلامت داشته باشد، به ویژه اگر نسبت به خودتان بیش از حد انتقادی باشید یا به خودتان بگویید که بی ارزش یا ناکام هستید. اگر بیش از حد با خود دیالوگ منفی برقرار می کنید، درمان می تواند به شما یاری کند تا این افکار منفی یا باورهای شکست خورده را با باورهای مثبت جایگزین کنید.

از سوی دیگر، گفت وگوی درونی مثبت شامل یک گفت وگوی درونی شادتر و تأییدنماینده است. این نوع گفت وگو می تواند به بهبود تمرکز شما، افزایش باور شما به توانایی هایتان و حل مسائل یاری کند. گفت وگوی مثبت می تواند عملکرد شما را بهبود بخشد و اغلب در ورزش برای یاری به عملکرد بهتر ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرد.

خواندنی ها

نظریه روانشناختی اسپینوزا از چه می گوید؟

مزایای صحبت با خود

صحبت کردن با خود می تواند ابزاری مفید باشد، به ویژه اگر از آن برای دستیابی به پردازش موقعیت های سخت یا بهبود عملکرد خود بهره ببرید. یک مطالعه نشان داده است که صحبت های مثبت با خود، عملکرد بچه ها در ریاضیات را بهبود بخشیده، به ویژه زمانی که در توانایی های خود تردید داشتند.

پژوهشگران دریافته اند که وقتی بچه ها جملات تأییدی مثبت را با خود تکرار و به خود یادآوری می کردند که تمام کوشش خود را خواهند کرد، ارتباط بین باورهای منفی و عملکرد آن ها قطع شد و در نتیجه امتیازات بهتری به دست آوردند.

مطالعه دیگری نتایج مشابهی نشان داد. پژوهشگران مشاهده کردند افرادی که هنگام انجام یک کار، دستورالعمل ها را با صدای بلند می خواندند یا با خود صحبت می کردند، درک بهتری از موضوع داشتند و نتایج مثبتی نسبت به کسانی که دستورالعمل ها را در سکوت می خواندند، به دست آوردند.

صحبت با خود بعلاوه می تواند برای ورزشکاران، به ویژه افراد مبتدی، مفید باشد. در یک پژوهش، محققان متوجه شدند که صحبت با خود می تواند به یادگیری مهارت های نو، عملکرد بهتر در انجام وظایف و بهبود توانایی ها در حوزه هایی که احتیاج به قدرت و توان بالا دارند، یاری کند. حتی ورزشکاران رشته های استقامتی مانند دویدن، دوچرخه سواری یا شنا ممکن است از صحبت مثبت با خود بیشتر بهره مند شوند.

چگونه صحبت کردن با خودمان را مدیریت کنیم

در حالی که شواهدی وجود دارد که نشان می دهد که صحبت کردن منفی با خودمان می تواند باعث گردد که انگیزه مان تغییر کند و بهتر شویم اما بیشتر مواقع این نوع گفت وگو به سلامت روان آسیب می رساند. اگر متوجه شدید که اغلب هدف صدای درونی، القای احساسات منفی است، در اینجا چند روش برای خاموش کردن این منتقد درونی و ایجاد یک گفت وگوی درونی مثبت تر آورده شده است:

با خودتان به صورت سوم شخص صحبت کنید

پژوهشگران دریافته اند که گفت وگوی انگیزشی با خود، زمانی که به صورت سوم شخص انجام گردد، بسیار مؤثرتر است. به عنوان مثال، گفتن تو می توانی این کار را انجام دهی! به نظر می رسد تأثیر بیشتری نسبت به گفتن من می توانم این کار را انجام دهم! دارد. این روش مقدار اضطراب و استرسی که ممکن است داشته باشید، را کاهش می دهد.

خواندنی ها

آشنایی با 18 شاخه مهم و اصلی روان شناسی

بازسازی شناختی را امتحان کنید

بازسازی شناختی یک تکنیک درمانی است که می تواند به طور خاص در تغییر شیوه تفکر شما مفید باشد. این تکنیک به شما اجازه می دهد افکار و باورهای منفی را به افکار و باورهای مثبت تر تبدیل کنید. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

تغییر باورهای منفی به باورهای مثبت می تواند به بهبود عزت نفس، کاهش استرس و افزایش اعتماد به نفس شما در موقعیت های سخت یاری کند.

روی قدردانی کردن از خودتان تمرکز کنید

گاهی اوقات برترین راه برای بازسازی افکار یا گفت وگوی منفی با خود این است که توجه خود را به چیز دیگری مانند تمرکز بر قدردانی معطوف کنید. صحبت کردن با خود درباره چیزهایی که از آن ها قدردانی می کنید یا بابت آن ها سپاسگزار هستید، می تواند تمرکز شما را از افکار یا احساسات منفی دور کند.

تمرین قدردانی بعلاوه می تواند به شما یاری کند بیشتر انعطاف پذیرتر شوید. پژوهشگران می گویند قدردانی کردن می تواند نوعی از فکر آگاهی باشد که به آرام کردن فعالیت مغزی شما یاری می نماید و افکار مزاحم را کم می نماید

از تکنیک های فکر آگاهی بهره ببرید

گفت وگو با خود می تواند، بسته به اینکه چه چیزی به خود می گویید، اثرات مثبت و منفی داشته باشد. با ترکیب این گفت وگو با تکنیک های فکر آگاهی، ممکن است بتوانید تعادل بهتری در گفت وگوی درونی خود ایجاد کنید و به جای نگرانی های گذشته یا آینده، بر لحظه حال تمرکز کنید. تکنیک های فکر آگاهی ممکن است شامل تنفس عمیق، تکنیک های آرامش بخش یا حتی یوگا باشد.

نامی برای گفت وگوی منفی با خود انتخاب کنید

یک مطالعه نشان می دهد که به جای مقاومت در برابر گفت وگوی منفی با خود، بهتر است آن را بپذیرید. مقاومت در برابر این منتقد درونی، اتفاقا آن را پایدارتر می نماید، اما پذیرش آن به شما این امکان را می دهد که آن را بشناسید و برای مدیریت آن اقدام کنید.

پژوهشگران پیشنهاد می نمایند که برای این منتقد درونی، یک نام انتخاب کنید. وقتی آغاز به درگیر شدن در گفت وگوی منفی با خود می کنید، آن را شناسایی کنید، کمی فاصله بگیرید و به آنچه این منتقد درونی می گوید گوش ندهید. این کار به شما یاری می نماید گفت وگوی منفی خود را تشخیص دهید و نادیده بگیرید تا مانع از آن شوید که افکار شما را مسموم کند.

چه زمانی صحبت با خود نگران نماینده می گردد؟

گرچه صحبت کردن با خود برای بیشتر افراد طبیعی است، اما اگر دائماً در معرض گفت وگوی منفی درونی قرار بگیرید، ممکن است به یک مسئله جدی تبدیل گردد و حتی نشانه ای از وجود یک مشکل باشد. گفت وگوی منفی با خود همواره نشان دهنده یک مشکل روانی نیست، اما می تواند خطر ابتلا به اختلالات روانی را افزایش دهد یا علائم فعلی را تشدید کند. به موارد زیر توجه کنید:

• اختلال وسواس فکری-عملی (OCD): افراد مبتلا به وسواس فکری-عملی ممکن است افکار مزاحم یا گفت وگوی منفی ای را تجربه نمایند که از کنترل خارج شده یا به صورت تکراری در فکرشان جریان دارد. برای مثال، ممکن است نگران باشند که فرد بدی هستند، والدینی ناکافی هستند، یا شایسته چیزهای خوب در زندگی نیستند.
• اسکیزوفرنی: گاهی اوقات صحبت بیش از حد با خود نشانه ای از اسکیزوفرنی است. بعضی پژوهشگران معتقدند که اسکیزوفرنی اغلب باعث مسائلی مانند صحبت کردن با خود می گردد. این افکار ممکن است با توهمات، تفکر آشفته و هذیان همراه باشد.
• اختلال افسردگی: گفت وگوی منفی با خود اغلب یکی از ویژگی های کلیدی افسردگی است. برای مثال، احساس بی ارزشی و ناتوانی در افراد افسرده غیرمعمول نیست. این احساسات معمولاً ناشی از گفت وگوی منفی یا سرزنش خود هستند.
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): افراد مبتلا به PTSD معمولاً افکار مزاحم و باورهای منفی درباره خود یا جهان دارند. این گفت وگوی منفی ممکن است منجر به سرزنش خود، احساس گناه و شرم گردد.
• اختلالات اضطرابی: وقتی فردی دچار اختلال اضطرابی باشد، اغلب گفت وگوی منفی با خود را تجربه می نماید، به ویژه درباره احتمال وقوع نتایج منفی در آینده.

چه زمانی باید با یک متخصص سلامت روان تماس بگیرید؟

هرچند گفت وگوی منفی با خود را می توان گاهی با ابزارهایی مانند فکر آگاهی و بازسازی شناختی مدیریت کرد، اما مواقعی وجود دارد که باید از یک متخصص سلامت روان یاری بگیرید. این مسئله به ویژه زمانی اهمیت دارد که گفت وگوی درونی شما در زندگی روزمره تان اختلال ایجاد کند یا باعث کاهش اعتمادبه نفس و عزت نفس شما گردد.

صحبت با خود در بیشتر مواقع طبیعی است، اما می تواند نشانه ای از یک مشکل روانی زمینه ای نیز باشد. یک متخصص سلامت می تواند به شما یاری کند دلیل علائم خود را شناسایی کنید.

کلام آخر

صحبت کردن با خود در بیشتر مواقع موضوعی طبیعی است. همانطور که گفتیم گفت وگوی مثبت با خود مزایای بسیاری مانند بهبود عملکرد و افزایش عزت نفس دارد. اما گفت وگوی منفی با خود می تواند اعتماد به نفس را کاهش داده و خطر ابتلا به مسائلی مانند اضطراب و افسردگی را افزایش دهد.

بنابراین مسئله این نیست که آیا با خود صحبت می کنید یا نه، بلکه این است که چگونه با خود صحبت می کنید.

منبع: health