چه چیز باعث استعفای بزرگ می گردد؟ - سبزوار امروز

مردم با سرعتی بی سابقه شغل خود را ترک می نمایند؛ چیزی که به آن استعفای بزرگ گفته می گردد. بسیاری خواستار کار انعطاف پذیر و حمایت بیشتر برای سلامت روان از سوی شرکت ها هستند. پرداختن به فرسودگی شغلی یکی از چالش های کلیدی کارفرمایان در حفظ برترین کارگرانشان است.

اقتصاددان ها از آن با نام استعفای بزرگ نام می برند. مردم دسته دسته مشاغل خود را ترک می نمایند و هیچ نشانه ای وجود ندارد که این خروج دسته جمعی به این زودی ها کند خواهد شد.

این اصطلاح به وسیله آنتونی کلوتز، استاد مدیریت در تگزاس ابداع شد، کسی که در ماه می 2021 مطرح کرد، موجی از استعفا ها در راه است، زیرا مردم درس های قرنطینه را درک و بازنگری کردند که زندگی عادی چگونه باید باشد. پس از ماه ها دورکاری، بدون رفت و آمد و زمان بیشتر در کنار خانواده بودن، بسیاری از مردم به این نتیجه رسیده اند که زمان تغییر فرا رسیده است.

این فرایند در ایالات متحده بارزتر است. بر اساس آمار اداره کار ایالات متحده، اصطلاح نرخ ترک که برای مقدار گیری استعفای داوطلبانه در هر ماه به کار می رود در ماه آگوست به بالاترین حد خود یعنی 3/ 4 میلیون نفر یا 9/ 2 درصد از کل نیروی کار افزایش یافته است. در صنعت گردشگری و هتلداری که با محدودیت های کووید-19 آسیب دیده بود، این نرخ به رکورد 4/ 6 درصد افزایش یافت.

طبق نظرسنجی اخیر شرکت استخدامی رندستاد، در بریتانیا تقریبا یک چهارم کارمندان قصد دارند ظرف سه تا شش ماه آینده شغل خود را ترک نمایند. علاوه بر این، تقریبا 70 درصد از پاسخ دهندگان مطرح کردند که به منظره تغییر شغل اطمینان دارند.

چرا بسیاری از افراد شغل خود را ترک می نمایند؟

افراد به دلایل مختلفی شغل خود را ترک می نمایند. کلوتز به بلومبرگ بیزینس ویک گفت: استعفای سرکوب شده ای وجود داشته است که در بدترین زمان شیوع، زمانی که بسیاری از مردم احساس استرس و ناامنی می کردند، اتفاق نیفتاد. بعضی از مردم ممکن است با توجه به مزایای سخاوتمندانه دولتی که در طول همه گیری وضع شده بود، و احتمالا بعضی دیگر فقط در پی دستمزد بهتر بودن، این تصمیم را گرفته باشند. اما به نظر می رسد که دلایل عمیق تری پشت این خروج تاریخی وجود دارد. طیف وسیعی از مطالعات نشان داده است نرخ استعفا در میان کارمندانی که در دوره اواسط شغلی قرار دارند سریع ترین افزایش را داشته است و در راس آن ها افرادی با دوره تصدی 5 تا 10 سال قرار دارند. بسیاری از مردم پس از کار بیش از حد سخت و طولانی در طول همه گیری، خسته و فرسوده می شوند. به عنوان مثال، بانکداران جوان را در نظر بگیرید که ساعات طولانی و طاقت فرسا همواره بخشی از کار آن ها محسوب می شد، اما به نظر می رسد که در طول یک سال و نیم گذشته با افزایش سرعت انجام معاملات، این کار تشدید شده است. بسیاری از بانکداران تازه وارد به این نتیجه رسیده اند که دیگر کافی است.

افزایش نگرانی های سلامت روان

شرایط آشفته ناشی از همه گیری هزینه های سنگینی را بر همه تحمیل کرد. زمانی که کارفرمایان از کارگران خود پشتیبانی کافی نمی کردند، روز های سخت سخت تر می شدند. در یک نظرسنجی اخیر که به وسیله Modern Health انجام شد، تنها دو سوم از پاسخ دهندگان مطرح کردند که کار فرمایان آن ها به سلامت روان آن ها اهمیت می دهند.

این تصور از بی تفاوتی یا عدم حمایت کارفرمایان باعث می گردد که بعضی از کارگران در پی یافتن شغل در جای دیگری باشند. در این نظرسنجی یک سوم کارگران چه مدیران و چه غیرمدیران گفتند که به علت سلامت روان خود در حال تغییر شرکت هستند.

به گفته مکنزی جای تعجب نیست که پرداختن به فرسودگی شغلی و بعلاوه غم و اندوه و فقدانی که بسیاری از مردم متحمل شده اند، یکی از چالش های کلیدی برای کارفرمایان این باشد که کوشش نمایند برترین کارگران خود را حفظ نمایند.

کار انعطاف پذیر متداول شده است

از زمان آغاز همه گیری روش کار ما به شدت تغییر نموده است. پس از ماه ها دورکاری، رهایی از هزینه ها و دردسر های رفت وآمد و زمان بیشتر در کنار خانواده بودن و سایر امور، بسیاری از مردم تمایلی به بازگشت تمام وقت به دفتر ندارند. در نظرسنجی اخیر Beamery بیش از یک سوم از پاسخ دهندگان گفتند که در اوج همه گیری تعادل بین کار و زندگی آن ها بهتر بود و 42 درصد از افراد خواستار ادامه کار انعطاف پذیر هستند. بسیاری از شرکت ها با پذیرش برنامه های انعطاف پذیر به عنوان بخشی از شرایط عادی تازه، به آن واکنش نشان می دهند.