نوستالژی خاطره و رنگ با چمدان مادر بزرگ! - سبزوار امروز

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، نرگس می خواست جهیزیه اش را جمع و جور کند تا زندگی مشترکش را با محمدرضا شروع کند. عاشق دکوری های خاص بود، اما چند سال پیش مثل الان اینستاگرام پُر نبود از وسایل بامزه خاص پسند! تصمیم گرفت وسیله هایی را که پیدا نمی کند خودش با کمک همسرش درست کند. مثل همین سبد لباس های کنفی که چشمش را گرفته بود ولی جایی پیدایش نمی کرد تا آن را بخرد. آنها به جای حسرت خوردن، دست به کار شدند و خودشان با سطل پلاستیکی و طناب های کنفی، سبد لباس درست کردند و با رنگ کردن جعبه میوه، جای کتاب و روزنامه و این جور چیزها ساختند.

از همان موقع، یعنی از سال 96 که متوجه شدند ذوق و استعدادش را دارند که وسایل بامزه کاربردی درست کنند، تصمیم گرفتند از شغل قبلی شان استعفا بدهند.

نرگس آقاخانی کامپیوتر خوانده و انیمیشن کار بود، همسرش محمدرضا قمی هم فارغ التحصیل هوافضا و کارش تصویرسازی بود! وقتی خانواده هایشان از تصمیمشان برای استعفا از شغل شان باخبر شدند، خیلی حرص خوردند و بسیار مخالف بودند؛ چون اصلاً معلوم نبود در فروش این کاردستی های خانگی چقدر سود هست که بتوان خرج زندگی را در آورد و چرخ مخارج خانه را چرخاند!

اوایل کار، پدر و مادر نرگس حیاط خانه شان را در اختیارشان گذاشتند تا به عنوان کارگاه از آنجا استفاده کنند. زوج جوان پر ذوق و انگیزه تا همدان می رفتند و جعبه میوه های تر و تمیز و خوب می خریدند و بعد از رنگ کردن با سود 20 هزار تومان آنها را می فروختند. اوایل کار ابزار نجاری نداشتند و با ساده ترین وسایل کار را پیش می بردند. اما همین جعبه ها، از اولین فروش هایشان بود که از طریق اینستاگرام تبلیغ می کردند و به دست مردم می رساندند.

نرگس می گوید: از وقتی بچه بودم و یادم می آید، در این 10، 15 سال گذشته، خانه های ایرانی ها پر بود از رنگ های خنثای کرم و قهوه ای و شکلاتی! سال های اخیر هم که به تبعیت از پیج های خارجی رنگ های سفید و طوسی و صورتی در دکوراسیون خانه ها موج می زند…

او تصمیم می گیرد با الگوبرداری از پیج های خارجی، اما با کلی تغییر و دادن رنگ و لعاب فرهنگ ایرانی، رنگ های شاد و جذاب اصیل ایرانی را مهمان خانه ها کند.

گذشته های پشت قفل چمدان مادربزرگ

خاطرات فراموش نشدنی چمدان های مادرها و مادربزرگ ها تقریباً برای همه ما مشترک است. همان چمدان های قهوه ای و سبز و کرم و قرمزی که یا لابلای رختخواب ها بود یا زیر لباس ها و وسیله ها در کمدها مخفی بود و همیشه کنجکاو بودیم تا از دانه دانه وسایل داخل آن سر در بیاوریم؛ فکر می کردیم تمام زندگی نامه و گذشته مامان و باباها و مامان بزرگ و بابا بزرگ ها را می توانیم داخل وسایل چمدان و پشت قفل چمدان پیدا کنیم.

بعد از رفتن پدر و مادرها تمام وسایل داخل چمدان مو به مو زیر ذره بین بچه ها و نوه ها قرار می گیرد؛ حالا یا بین بچه ها تقسیم می شود، یا به دست فراموشی سپرده می شود! خود چمدان ها را هم یا می فروشند یا دوست دارند به رسم یادبود برای سال ها نگه دارند و با آنها خاطره بازی کنند.

دکوری های خاص آقاخانی و همسرش که بخشی از آنها با چمدان درست می شود و ما را به دنیایی از خاطره ها و نوستالژی ها می برد و کنج دنجی در خانه ها به وجود می آورد که بدون شک با ذهن هر کسی خاطره بازی می کند.

تمام چمدان های آقاخانی قدیمی هستند و پر از خاطره! سند قدیمی بودنشان را می توان از استوری های هایلایت شده اینستاگرام پیجشان به اسم کاشونک با عنوان خبرهای داخل چمدان متوجه شد که پر است از کارت ویزیت های قدیمی که معلوم نیست هنوز مشغول به فعالیت هستند یا نه! عکس های قدیمی که مشخص نیست صاحب آنها در قید حیات هستند یا نه! یا کلیدهایی که نمی دانیم هنوز دری را باز می کند یا نه!

نرگس می گوید: چمدان ها را از آقایی خریداری می کنیم که در شهرستان های مختلف از مردم وسایل قدیمی شأن را می خرد. از زمانی که متوجه شده ما خریدار چمدان هستیم، تمرکزش را روی چمدان گذاشته…

خاطرات چمدانی

آقاخانی و همسرش برای اینکه نشان دهند از فرهنگ ایرانی غافل نمانده اند، از پارچه های سوزن دوزی برای روکش وسایل دکوری استفاده می کنند که هم هنر ایرانی را نشان بدهند و هم کیفیت کارشان بالا باشد.

وقتی صحبت از قیمت بالای دکوری های کاشونک می شود، نرگس آقاخانی اشاره می کند به آنتیک بودن چمدان ها و قدمت چند ساله شأن و همین پارچه های سوزن دوزی شده و زمانی که برای آماده کردن هر کدام از وسایل گذاشته می شود که به طور میانگین بین 2 تا 6 روز زمان می برد.

حالا دیگر نرگس و محمدرضا کارگاهی زده اند و اسمی در میان سرها پیدا کردند؛ کاشونک فقط محدود به داخل ایران نیست و مخاطب های خارجی هم دارد که متأسفانه شرایط سخت ارسال کردن به خارج از کشور این امکان را از آنها گرفته است.

نرگس می گوید: یک مشتری داریم که بازنشسته آموزش و پرورش است و اگر اغراق نکنم حدود یک سال است که مشتری ما شده و هرماه که حقوق می گیرد چیزی از کاشونک می خرد؛ شروع این آشنایی هم از چمدانی بود که یادگار مادرش بود و بسیار عزیز! که ما آن را تبدیل به صندلی کردیم. یا خانمی که با دیدن یکی از چمدان ها یاد خاطرات دوران نامزدی شأن افتاد که همسرش در هند درس می خواند و با چمدانی مشابه آن برایش کادو می فرستاد! و اکنون که سال هاست همسرش فوت شده درخواست کرده تا برایش میز خاطره درست کنیم و با چیدن عکس هایش روی آن، برای بچه هایش تجدید خاطره شود.

حالا این محمدرضا و نرگس هستند که برای خیلی ها علی الخصوص تازه عروس و دامادها با دکوری های بامزه وسایل جهیزیه مثل میز تحریر، میز عسلی، میز جلو مبلی، میز آرایش، صندلی، نیمکت و خیلی چیزهای دیگر درست می کنند و برای قدیمی تر ها وسایلی مثل میز خاطره برای تجدید خاطره می سازند.

منبع : مهر

بازگشت به صفحه رسانه ها